Όταν οι εκλογές περνούν από τις πολιτικές στις κοσμικές στήλες και οι πολιτικοί συντάκτες γίνονται κοσμικογράφοι ή «λαϊφσταϊλάδες»…
Η καλλίπυγος κ. Τόνια Καλατζή είχε σε ανύποπτο (πολιτικά) χρόνο φωτογραφηθεί για το ανδρικό περιοδικό Maxim, σε αισθησιακές πόζες που θα αναστάτωναν και τον καντηλανάφτη του Αγίου Νικολάου της Ρηγίλλης. Μέχρι πρότινος δεν γνωρίζαμε ουδεμία σπουδαία επαγγελματική ενασχόληση της εν λόγω νεαράς κυρίας. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να έχει καμία σημασία, αφού οι επικοινωνιακοί σύμβουλοι του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων, κ. Κώστα Σκανδαλίδη, έκριναν πως μπορεί να συνδράμει τα μάλλα στον εξωραϊσμό της Αθήνας (προφανώς καθένας δίνει διαφορετική αξία στην έννοια… εξωραϊσμός).
Βεβαίως, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στον συνδυασμό του κ. Σκανδαλίδη ή μόνο σ΄ αυτόν. Η εισβολή του λάιφ στάιλ στην πολιτική είναι ένα φρούτο που ευδοκιμεί ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια στην πολιτική μας σκηνή. Παλαιότερα, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ ανακάλυψαν σε κάποιους «αστέρες» του παλαιού εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου τα νέα φανταχτερά πρόσωπα που θα ανανέωναν τα ψηφοδέλτιά τους. Από την Ελένη Ανουσάκη στον Κώστα Καρρά και την Μάρω Κοντού στον ανθόκηπο του Κοινοβουλίου άνθισαν πολλά τέτοια «λουλούδια» και μόνο ο Ιστορικός μπορεί να αποτιμήσει την πραγματική προσφορά τους.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, το κακό έχει παραγίνει. Μοντέλα που διέπρεψαν στις εγχώριες και διεθνείς πασαρέλες βρήκαν θέση στα ορεινά έδρανα της Βουλής, αλλά όχι και στην κοινοβουλευτική διαδικασία, αφού σπανίως ανοίγουν το στόμα τους (κι όταν το ανοίγουν…) ή καταθέτουν κάποια επερώτηση. Το ίδιο συμβαίνει και με τους τηλεοπτικούς star, τους γόνους πολιτικών τζακιών και γενικώς κάποιες όμορφες κοπέλες που διεκδικούν δημόσια αξιώματα με μοναδικό εφόδιο το πλατινέ μαλλί και το υπέροχο μπούστο…
Κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν πως όλοι οι Έλληνες (έχοντες ή όχι υπέροχο μπούστο) είναι ίσοι και συνταγματικά δικαιούνται να συνεισφέρουν στα κοινά. Οκέι. Μπορεί να μας πει, ωστόσο, κάποιος εξ αυτών, γιατί σπανίως βλέπουμε κάποιον νέο επιστήμονα ή έναν απλό εργαζόμενο σε κάποιο από αυτά τα ψηφοδέλτια, ενώ βλέπουμε ολοένα και περισσότερους από τους «επωνύμους» των τηλεοπτικών και κοσμικών στηλών;
Άξιος για τα τηλεοπτικά δεδομένα, για παράδειγμα, ο κ. Φώτης Σεργουλόπουλος (τηλεοπτικό ταίρι της Μαρίας Μπακοδήμου στην εκπομπή «I love TV» του Mega). Για ποιον ακριβώς λόγο τον επέλεξε, όμως, ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης; Γιατί τον θέλει για αντιδήμαρχο Πολιτισμού, όταν θα αναλάβει τον δήμο; Γιατί έχει κάποιες ειδικές γνώσεις που είναι χρήσιμες στην καθαριότητα της βρώμικης Αθήνας; Προφανώς, όχι. Ένας και μοναδικός λόγος υπάρχει κι αυτός είναι ότι ο κ. Σεργουλόπουλος είναι τηλεοπτικά αναγνωρίσιμος και εύκολα θα ψηφισθεί από ένα εκλογικό σώμα που εύκολα μεταβάλλεται σε τηλεοπτικό κοινό και το αντίστροφο.
Εάν, όμως, αυτή η κατάσταση συνεχισθεί, τότε τα ψηφοδέλτια θα καταρτίζονται με βάση τις τηλεθεάσεις των εκπομπών και των σίριαλ. Η Ζουμπουλία του «Πάρα πέντε», για παράδειγμα, γιατί να μην γίνει αύριο βουλευτής; Ή και υπουργός;
Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά των πολιτικών. Τι σημαίνει να είσαι κόρη του Έβερτ, γιος του Παπαδόγγονα, ανιψιός του τάδε ή του δείνα; Με ποιες περγαμηνές επιλέγεται το παιδί ενός πολιτικού ή μη μόνο στο πλαίσιο της διαιώνισης του λαϊκού σλόγκαν «όταν έχει μπάρμπα (ή μπαμπά) στην Κορώνη»;
Αλλά και με τους αθλητές, το ίδιο. Επειδή μεγαλούργησε κάποιος στη δεκαετία του ’60 ως ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού (είτε λέγετε Γιούτσος είτε Μητρόπουλος), δεν σημαίνει ότι στα εξήντα και στα εβδομήντα σου γοητεύτηκες από την πολιτική και αδημονείς να προσφέρεις στους συμπολίτες σου. Ένας είναι ο λόγος (δυστυχώς): να χρησιμοποιηθούν όλα αυτά τα ονόματα για να προσελκύσουν τους οπαδούς της μιας ή της άλλης ποδοσφαιρικής ομάδας.
Παρατηρώντας τις φωτογραφίες και τις λίστες με τα ονόματα των υποψηφίων (στις μεγάλες πόλεις τουλάχιστον), αντιλαμβάνεται εύκολα πως πλειοψηφούν οι γοητευτικές ξανθές, οι αθλητές, οι τηλεοπτικοί «αστέρες» και τα παιδιά των πολιτικών. Αν αυτό είναι ίση μεταχείριση και αξιοκρατία, τότε θα μου επιτρέψει ο κ. Σεργουλόπουλος (τον χρησιμοποιώ ως παράδειγμα – προς Θεού τίποτε δεν έχω με τον άνθρωπο, τουναντίον μου είναι συμπαθής) να προτείνω ως αντικαταστάτη του χρόνου στην εκπομπή του τον κ. Θόδωρο Πάγκαλο (ή κάποιον άλλο πολιτικό)….