Επικαιρότητα

1 Φαίνεται ότι η Ουάσινγκτον προσανατολίζεται στην αλλαγή τακτικής στον «πόλεμο» κατά της τρομοκρατίας. Και τούτο για πολλούς λόγους. Τα μέσα που χρησιμοποίησε έχουν ξεσηκώσει τη διεθνή κοινή γνώμη, οι ηγέτες των ξένων κρατών υπό την πίεση της κοινής γνώμης άρχισαν να τηρούν αποστάσεις από τις επιλογές του Μπους και στο εσωτερικό των ΗΠΑ η αντίδραση μεγαλώνει, καθώς πυκνώνουν τα ανελεύθερα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνησή τους με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Ήδη, έξι ευρωπαϊκές χώρες έχουν ζητήσει επίμονα από τον πρόεδρο Μπους να κλείσει τις περίφημες φυλακές του Γκουαντανάμο, όπου φυλακίζονται επ’ αόριστον και χωρίς δίκη «ύποπτοι» για τρομοκρατική δράση. Ορισμένες χώρες έχουν δεσμευτεί να μην επιτρέψουν πλέον τη σύλληψη υπόπτων στο έδαφός τους και τη μεταφορά τους στις ΗΠΑ μέσα από τα αεροδρόμιά τους. Τρεις διεθνείς οργανισμοί κύρους διεξάγουν έρευνες για τις μυστικές φυλακές που διατηρεί η CIA σε ξένες χώρες. Τα αμερικανικά δικαστήρια ξύπνησαν και ακυρώνουν κυβερνητικές αποφάσεις που προσβάλλουν τις ελευθερίες των αμερικανών πολιτών. Οι «πρόθυμοι σύμμαχοι» είναι ελάχιστοι πλέον, μετά τα «κατορθώματα» του Μπους στη Μέση Ανατολή. Ο Μπους και η παρέα του δεν μπόρεσαν να βρουν συμμάχους για να χτυπήσουν το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα. Ακόμη και η αφοσιωμένη στις ΗΠΑ κυβέρνηση της Νότιας Κορέας διεμήνυσε στην αμερικανική κυβέρνηση ότι οι κάτοικοι της χώρας τους πιστεύουν ότι η στρατιωτική δράση των ΗΠΑ ενάντια στη Βόρεια Κορέα συνιστά σοβαρότερη απειλή για τη χώρα τους από το πυρηνικό οπλοστάσιο που διαθέτει η γειτονική χώρα. Βέβαια, όλοι έχουν κατανοήσει πλέον το παιχνίδι που παίζει ο Μπους και οι σύντροφοί του. Και αποστασιοποιούνται από τις επιλογές της αμερικανικής κυβέρνησης. Με λίγα λόγια οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να απομονωθούν διεθνώς και τελικά να μείνουν με μοναδικό τους σύμμαχο το Ισραήλ και μερικές πειναλέες χώρες της τέως ΕΣΣΔ που συντηρούνται με τα αμερικανικά dollars! Μπροστά στον κίνδυνο της απομόνωσης, ο πρόεδρος Μπους και οι σύμβουλοί του μελετάνε τρόπους αλλαγής της συμπεριφοράς των ΗΠΑ, χωρίς να μειωθεί το όποιο γόητρο διαθέτουν ακόμη οι ΗΠΑ στη διεθνή κοινότητα. Ίσως έτσι κάτι να περισώσουν. Και κυρίως την υστεροφημία του αμερικανού προέδρου.

2 Η κυβέρνηση του Ισραήλ, μετά τη διεθνή κατακραυγή που προκάλεσαν οι βάρβαρες επιθέσεις εναντίον της παλαιστινιακής αρχής και του Λιβάνου, τώρα δείχνει τάχα ότι υποχωρεί και δέχεται ειρηνευτική δύναμη στα σύνορά της με τον Λίβανο από χώρες του ΝΑΤΟ ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά, η δήλωση αυτή έγινε ύστερα από συνεννόηση μεταξύ των κυβερνήσεων ΗΠΑ και Ισραήλ. Όπως και οι επιθέσεις εναντίον της Παλαιστίνης και του Λιβάνου είναι χωρίς αμφιβολία ενέργειες που έχουν εγκριθεί από την ηγεσία των ΗΠΑ. Η «ειρηνευτική» πρόταση του Ισραήλ είναι αμερικανικής έμπνευσης. Οι ΗΠΑ θέλουν να προκαλούν κρίσεις και τοπικούς πολέμους για την εξυπηρέτηση των «ζωτικών» συμφερόντων τους, πολιτικών και οικονομικών, και να εμπλέκουν όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες στις πολεμικές επιχειρήσεις, ώστε να υπάρχει στήριξη των αμερικανικών τυχοδιωκτικών επιλογών από όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες και διεθνείς οργανισμούς. Για το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ επιθυμούν διακαώς να αρχίσει την παγκόσμια δράση του σαν «χωροφύλακας» για την εξασφάλιση των ανά τον πλανήτη συμφερόντων τους. Αυτός άλλωστε είναι και ο νέος ρόλος του ΝΑΤΟ. Θα ήταν μεγάλη επιτυχία για τις ΗΠΑ να συμφωνήσουν και οι γειτονικές αραβικές χώρες να αναλάβουν «ειρηνευτική» αποστολή στον Λίβανο οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Όπως έγινε στο Κόσοβο, όπου η ειρηνευτική δύναμη του ΝΑΤΟ προετοιμάζει σταθερά την πλήρη αλβανοποίησή του και τη συρρίκνωση και εξασθένιση τού εκεί σερβικού στοιχείου. Στον Λίβανο οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα διευκολύνουν τις μυστικές υπηρεσίες ΗΠΑ-Βρετανίας-Ισραήλ να πετύχουν την εξόντωση της δυναμικής οργάνωσης Χεζμπολάχ, που «ενοχλεί» το Ισραήλ και δεν το αφήνει ελεύθερο να εξολοθρεύσει τα γειτονικά του αραβικά κράτη. Η εναλλακτική πρόταση για ειρηνευτική δύναμη από χώρες-μέλη της ΕΕ είναι ακόμη πιο πονηρή. Οι ΗΠΑ θέλουν να επιμερίζονται το κόστος των πολέμων που προκαλεί σε όσο το δυνατόν περισσότερες «συμμαχικές» χώρες. Και η ΕΕ είναι μια ομάδα χωρών χωρίς κοινή εξωτερική πολιτική και με μεγάλη ανομοιογένεια. Επομένως εύκολα οι ΗΠΑ μπορούν να βρουν «πρόθυμους» συμμάχους, όπως έγινε και στην περίπτωση του Ιράκ, που πολλές χώρες-μέλη της ΕΕ δέχθηκαν την «τιμητική πρόσκληση» του Μπους να στείλουν ακόμη και στρατεύματα να πολεμήσουν στο πλευρό των αμερικανών και βρετανών εισβολέων. Η αμερικανική ηγεσία φαίνεται ότι πιστεύει ότι η συμμετοχή ευρωπαϊκών χωρών στα πολεμικά της παιχνίδια μετριάζει την εναντίον της διεθνή κατακραυγή. Λες και η κοινή γνώμη δεν καταλαβαίνει τα παιχνίδια των ΗΠΑ και τους σύμμαχους ηγέτες παίγνια στα χέρια του Μπους.


Σχολιάστε εδώ