Επικαιρότητα
Στον διεθνή περίγυρο διαμορφώνεται ένα θολό τοπίο, και εμείς δυστυχώς διαθέτουμε πολιτική ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων. Η Τουρκία, αφού απέτυχε να επεκταθεί προς Ανατολάς, παίρνοντας εδάφη από το κατεχόμενο Ιράκ (εδάφη του παλαιού Κουρδιστάν) έχει στρέψει την προσοχή της στην προς Δυσμάς επέκτασή της. Θέλει να γίνει περισσότερο ευρωπαϊκή, αυξάνοντας τα λίγα ευρωπαϊκά εδάφη που σήμερα κατέχει. Έτσι σκαρφίζεται προβλήματα στο Αιγαίο και στην ελληνική Θράκη. Από το άλλο μέρος συννεφιασμένο είναι το τοπίο στα Βαλκάνια. Ορισμένες μεγάλες χώρες επιδιώκουν επαναχάραξη των συνόρων των βαλκανικών χωρών. Προς το παρόν περιορίζονται στην δημιουργία μικρών θνησιγενών κρατιδίων, για να είναι εύκολη η μελλοντική απορρόφησή τους από τα γειτονικά τους μεγαλύτερα κράτη. Η πρώτη φάση του σχεδίου ήταν η εξόντωση του Μιλόσεβιτς και ο εξισλαμισμός της Γιουγκοσλαβίας. Με τη δημιουργία της κατάλληλης ευκαιρίας θα αρχίσει και το ανακάτεμα των συνόρων στα Βαλκάνια. Ποιος θα εμποδίσει το ανακάτεμα αυτό; Στην ευρύτερη περιοχή Βαλκανίων-Τουρκίας, μόνον η Τουρκία διαθέτει σταθερή ηγεσία που ξέρει να πορεύεται. Ξέρει τι να ζητήσει, πότε και πώς. Βαδίζει πάντοτε με σχέδιο. Και αν δεν πήρε εδάφη από το Βόρειο Ιράκ, ίσως να πήρε υποσχέσεις για κάποια άλλα εδάφη. Η Ελλάδα, όπως συνήθως, έχει ηγεσίες με μειωμένο διεθνές κύρος, αν εξαιρέσουμε την ανεπανάληπτη περίοδο του Ελευθέριου Βενιζέλου και την περίοδο 1982-87, όπου ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε καταφέρει να αποκτήσει την φήμη του απρόβλεπτου στα διεθνή θέματα και έτσι είχε καταφέρει να αποκτήσει κάποιο κύρος η Ελλάδα στο εξωτερικό. Και τούτο γιατί οι φίλοι και σύμμαχοί» μας φοβούνταν την αντίδραση του απρόβλεπτου Ανδρέα. Τι έπραξαν μέχρι σήμερα οι πολιτικοί μας για να κορέσουν τις ορέξεις της Τουρκίας; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τον Αβέρωφ κατέστησαν την Κύπρο ουσιαστικά όμηρο της Τουρκίας. Ο Κώστας Σημίτης έμμεσα αναγνώρισε επικίνδυνα αοριστία συνόρων στο Αιγαίο με την αποδοχή της τουρκικής θεωρίας για γκρίζες ζώνες. Και ο Κώστας Καραμανλής χάρισε στην Τουρκία την ένταξή της στην ΕΕ, χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα ή όρο. Και το σχετικό προξενιό το έχει ξεκινήσει ο Σημίτης με τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Τώρα έχει δημιουργηθεί ένας πολύ επικίνδυνος άξονας από απόστρατους πολιτικούς (Κ. Μητσοτάκης, Κ. Στεφανόπουλος και άλλοι) που επιδιώκουν παραπομπή στη Χάγη όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών. Και αν λυθούν, έστω από τη Χάγη, οι σημερινές διαφορές, η Τουρκία είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει άλλες, όπως σωστά επισήμανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, από τη Σύμη.
Απέναντι σ’ αυτό το θολό τοπίο που έχει δημιουργηθεί γύρω μας, η δική μας «στρατηγική» να επιδιώκουμε ύφεση με συνεχείς υποχωρήσεις και παραχωρήσεις είναι πολύ επικίνδυνη. Δεν διεκδικούμε τίποτε και παραχωρούμε τα πάντα. Ακόμη και κυριαρχικά δικαιώματα. Και στο μέλλον ίσως και ελληνικά εδάφη! Και τούτο γιατί δεν έχουμε ηγεσία αντάξια των περιστάσεων. Ο πρωθυπουργός παρέδωσε το υπουργείο Εξωτερικών μέσω Ντόρας ουσιαστικά στον Μητσοτάκη. Ο Κώστας Καραμανλής έχει εναποθέσει την πάσα ελπίδα του στον Τάσσο Παπαδόπουλο, τον οποίον θέλουν να ανατρέψουν ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες που κατοικοεδρεύουν στην Αθήνα. Για το συμμάζεμα της Τουρκίας ο Κώστας Καραμανλής έχει εναποθέσει την πάσα ελπίδα του στους λεονταρισμούς τής χωρίς σοβαρότητα και αξιοπιστία Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα πλέον έχει γίνει φανερό ότι η μέχρι τώρα εξωτερική μας πολιτική του ενδοτισμού έχει χρεοκοπήσει και χρειάζεται ριζική αλλαγή. Όλοι οι γείτονες διεκδικούν. Ακόμη και η Αλβανία και τα Σκόπια! Το δείγμα «δεν διεκδικούμε τίποτα, δεν παραχωρούμε τίποτα» έχει καταρρεύσει, αφού συνεχώς παραχωρούμε. Ας το αντικαταστήσουμε με το «διεκδικούμε και δεν παραχωρούμε». Διαφορετικά, αυτή η θολή ατμόσφαιρα την οποίαν έχουν δημιουργήσει στην περιοχή μας οι γνωστοί διεθνείς παράγοντες θα φέρει καταιγίδα στην Ελλάδα. Το επιχείρημα ότι η Ελλάδα μη διεκδικώντας τίποτε αποτελεί τάχα «παράγοντα σταθερότητας» στα Βαλκάνια είναι για ηλιθίους. Και το λένε αυτοί που υπονομεύουν τη σταθερότητα και ενθαρρύνουν τις διεκδικήσεις των άλλων κρατών. Να διεκδικήσουμε κι εμείς τη Βόρεια Ήπειρο με τα νεκροταφεία των στρατιωτών μας που σκοτώθηκαν εκεί το 1940-41. Να διεκδικήσουμε την απόδοση της Αγιάς Σοφιάς στο Πατριαρχείο και την επαναλειτουργία της. Να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια. Να διεκδικήσουμε τις ελληνικές περιουσίες στην Κωνσταντινούπολη. Να διεκδικήσουμε την επανένωση της Κύπρου. Και πολλά άλλα που ιστορικά και νομικά μας ανήκουν. Φτάνει πλέον ο ενδοτισμός και η «άψογη στάση». Να γίνουμε επιθετικοί. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Μας λένε «Ελληναράδες». Όμως εμείς προτιμάμε να είμαστε Ελληναράδες και όχι φλώροι του Κολωνακίου!