Είχε διαγραφεί από την ΟΝΝΕΔ και τη ΝΔ ο Λευτέρης Ζαγορίτης

Επίσης διαγράφηκε και από τη ΝΔ με απόφαση της Εκτελεστικής Γραμματείας, που υπογράφει ο Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος. Ανταρσία που δείχνει ότι ο Λευτέρης έχει το θάρρος της γνώσης του και δεν υποχωρεί εύκολα, λόγω σκοπιμοτήτων.

Μαζί με τον Λευτέρη Ζαγορίτη είχαν διαγραφεί το 1977 άλλοι τρεις! Ήταν ο βουλευτής του Υπολοίπου Αττικής, εκλεγείς 2 φορές πρώτος σε σταυρούς, Γιώργος Βλάχος, ο Σίμος Λάζαρης, παλαιότερα γενικός διευθυντής του ΠΑΟΚ, και ο Παναγής Μαρκάτος, ανώτατο στέλεχος ιδιωτικής τράπεζας και επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη νομάρχης, αρχικά στη Ζάκυνθο και εν συνεχεία στην Αργολίδα!

Η ανταρσία

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1977, στη στήλη «Κοντά στους Νέους», που υπογράφει ο Μάκης Γιομπαζολιάς, είχε ξεσπάσει μεγάλη κρίση, που σοβούσε από καιρό στους κόλπους της νεολαίας του κυβερνώντος, τότε, κόμματος Και πιο κάτω διαβάζουμε:

«Οι τέσσερις διαγραφέντες (Λάζαρος, Ζαγορίτης της Παντείου, Μαρκάτος της Εμπορικής και Βλάχος της Γεωπολιτικής) είχαν κληθεί προηγουμένως (την Πέμπτη) σε απολογία από την εκτελεστική επιτροπή της ΟΝΝΕΔ κατηγορούμενοι για “κατ’ εξακολούθηση υπονόμευση της ενότητας της οργανώσεως”. Πολλά μέλη της ΟΝΝΕΔ συγκεντρώθηκαν την ώρα εκείνη στα γραφεία της, πήραν το μέρος των κατηγορουμένων και καταφέρθηκαν εναντίον της εκτελεστικής επιτροπής φωνάζοντας συνθήματα όπως “αίσχος-αίσχος”, “σήμερα πεθαίνει ο νεποτισμός”, “δημοκρατικές διαδικασίες” κ.ά.

Συμπλοκές

Το επεισόδιο κατέληξε σε συμπλοκή των παραπάνω με άλλα μέλη πιστά στη διοίκηση της οργάνωσης. Αμέσως μετά τα γεγονότα αυτά οι τέσσερις έστειλαν επιστολή στην εκτελεστική επιτροπή δηλώνοντας την παραίτησή τους από την ΟΝΝΕΔ, για να ακολουθήσει την επομένη ή διαγραφή τους.

Αφετηρία της κυρίως ήταν η παραίτηση τον Σεπτέμβριο του ’75 της πρώτης μετά τη μεταπολίτευση διοίκησης της οργάνωσης, μέλη της οποίας διαμαρτυρήθηκαν τότε ότι δεν τους επιτρεπόταν να ασκήσουν σωστή πολιτική για τη δημιουργία μιας πραγματικά νεοδημοκρατικής νεολαίας. Έκτοτε και μέχρι τα μέσα του 1976 υπήρξε στις γραμμές της ΟΝΝΕΔ σύγκρουση διαφόρων τάσεων, κυρίως στον χώρο των φοιτητών που ήταν και είναι η πλειοψηφία των μελών της. Σημαντικότερες ήταν: Η “προοδευτική” ή “φωτισμένη”, όπως αποκλήθηκε, τάση, που ήθελε απομάκρυνση από τα προδικτατορικά πιστεύω και μεθόδους της δεξιάς νεολαίας, δημιουργία νέας μορφής οργάνωσης με δημοκρατικές διαδικασίες, αιρετά όργανα και αποκλεισμό των ακροδεξιών στοιχείων. Και η “συντηρητική τάση”, που αρνιόταν τον πολύ προοδευτισμό, μιλούσε συχνά για ιδεολογικό αντικομμουνισμό, ανεχόταν τα ακροδεξιά στοιχεία και δεν ηνοχλείτο από τις παραγοντικές παρεμβάσεις και εξαρτήσεις».


Σχολιάστε εδώ