Επικαιρότητα

Τα αποτελέσματα των δύο αυτών εκλογικών αναμετρήσεων δείχνουν να έχουν ένα κοινό σημείο: την έξαρση του εθνικιστικού αισθήματος των ψηφοφόρων και των δύο αυτών χωρών. Στη Βουλγαρία τις εκλογές τις κέρδισε με 21,06% το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Σεργκέι Στανίσεφ που με τις νικητήριες δηλώσεις του έδειξε αφοσίωση στην πορεία ένταξης της χώρας του στην ΕΕ. Υποστήριξε ότι επιθυμεί να ηγηθεί μίας συμμαχικής κεντροαριστερής κυβέρνησης. Δεύτερο κόμμα με ποσοστό 20,13% ήρθε το Εθνικό Κίνημα Συμεών Β΄ τού μέχρι τώρα πρωθυπουργού και τέως βασιλιά Συμεών. Ο τέως βασιλιάς με τον τίτλο του κόμματός του και κυρίως με αυτό το «Συμεών Β΄» έδειξε καθαρά την επιθυμία του για την επαναφορά της βασιλείας. Και πραγματικά αυτός ήταν από την αρχή ο κύριος σκοπός της καθόδου του στην πολιτική και όχι η πίστη του στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Οι ψηφοφόροι κατάλαβαν τις κρυφές προθέσεις του και τον έστειλαν στην αντιπολίτευση, παρά το γεγονός ότι κατά την περίοδο που άσκησε την εξουσία πολλά προβλήματα της Βουλγαρίας βρήκαν λύση και, το κυριότερο, η οικονομία της αναπτύχθηκε. Το στοιχείο, όμως, που προσδίδει ιδιαιτερότητα στις βουλγαρικές εκλογές είναι η σχετικά μεγάλη δύναμη που παρουσίασε το ακροδεξιό κόμμα του δημοσιογράφου Βόλεν Σίντεροφ, το οποίο απέσπασε ποσοστό 8,24%. Το κόμμα αυτό ιδρύθηκε μόλις σαράντα ημέρες πριν από τις εκλογές και κατέβηκε με συνθήματα όπως «δώστε τη Βουλγαρία στους Βούλγαρους» και «έξω από το ΝΑΤΟ». Επίσης, στις προεκλογικές του ομιλίες ο Σίντεροφ έκανε εχθρικές αναφορές στην τουρκική μειονότητα. Έτσι εισέπραξε το ποσοστό των εθνικιστών και εκείνων που φοβήθηκαν από τις προθέσεις τού τέως βασιλιά να επαναφέρει το καθεστώς της βασιλείας, αλλά και δεν ήθελαν ένα παντοδύναμο σοσιαλιστικό κόμμα. Πάντως, στα θετικά των βουλευτικών εκλογών της Βουλγαρίας πρέπει να καταλογίσουμε τη σημαντική μείωση της δύναμης του κόμματος του Συμεών. Αυτό θα γίνει παράδειγμα και για άλλους έκπτωτους μονάρχες που φαντάζονται ότι μπορούν να επανέλθουν στον θρόνο τους με την ίδρυση προσωπικού κόμματος. Αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές, τότε που ο κόσμος φώναζε «ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά»! Ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί…

2. Η ανθρωπιστική μη κυβερνητική οργάνωση OXFAM με έκθεσή της, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 27 Ιουνίου, μας πληροφορεί ότι η ανθρωπιστική βοήθεια που συγκεντρώθηκε σε χρήμα για να δοθεί στα θύματα του τσουνάμι, που έπληξε τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, δεν έφτασε ποτέ στον πραγματικό προορισμό της. Παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες καταστροφές υπέστησαν οι φτωχοί κάτοικοι των παράλιων περιοχών που έχασαν τους συγγενείς τους, τις κατοικίες τους και όλα τους τα υπάρχοντα, οι πληθυσμοί αυτοί δεν πήραν δεκάρα για να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους και το νοικοκυριό τους και να ξαναρχίσουν να ζουν στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής. Εξακολουθούν να μένουν σε σκηνές, χωρίς επίπλωση, νερό και αποχέτευση. Και όμως από συνεισφορές κρατών, ιδιωτών, εκδηλώσεων και λοιπών εορτών, που οργανώθηκαν για τη συγκέντρωση χρημάτων προς ανακούφιση των πληγέντων, μόνο τρόφιμα περιορισμένης ποσότητας έφτασαν στον προορισμό τους. Τι έγιναν τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που συγκεντρώθηκαν; Μας το λέει η έκθεση της OXFAM με κάποια μελαγχολία: «Οι κυβερνήσεις των χωρών που επλήγησαν από το τσουνάμι επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στα προβλήματα των γαιοκτημόνων και των επιχειρήσεων, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο το χάσμα ανάμεσα στους φτωχούς και στους πλούσιους». Με άλλα λόγια, η χρηματική ανθρωπιστική βοήθεια ουδέποτε έφτασε στους φτωχούς παράλιους πληθυσμούς που υπέστησαν τις μεγαλύτερες καταστροφές. Αυτοί έγιναν όχι απλώς φτωχότεροι, αλλά πένητες, άστεγοι και ανίκανοι να καλλιεργήσουν τα μικρά και άγονα πλέον από το τσουνάμι κτήματά τους. Τα χρήματα δόθηκαν στους γαιοκτήμονες και τους επιχειρηματίες με την εύκολη αιτιολογία της ανόρθωσης της εθνικής οικονομίας. Παντού η ίδια επιχειρηματολογία για να δικαιολογούνται οι κυβερνητικές επιλογές που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Οι κυβερνήσεις των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας πήραν μαθήματα από την «πολιτισμένη» και παγκοσμιοποιημένη Δύση για το πώς πρέπει να διαχειρίζονται την εξουσία. Και αποδείχθηκε ότι οι μαθητές βγήκαν ατσίδες.


Σχολιάστε εδώ