Ανίκανοι οι πολιτικοί μας να προστατεύσουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων μας, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο

Ανίκανοι οι πολιτικοί μας να προστατεύσουν τη λειτουργία των πανεπιστημίων μας, όπως γίνεται σε όλο τον κόσμο

ΜΑΚΗΣ ΚΟΥΡΗΣ - Θαρραλέα

-Οχυρώνονται πίσω από τον «νόμο Διαμαντοπούλου», που ποτέ δεν εφαρμόσθηκε, με απόλυτη ευθύνη της Αστυνομίας, των Εισαγγελέων και των Πρυτάνεων, την ώρα που τα πανεπιστήμια είναι στο έλεος των «μπαχαλάκηδων» και των εμπόρων ναρκωτικών

Ξεχείλισε το ποτήρι… Από την κοροϊδία ΟΛΗΣ της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, μηδενός εξαιρουμένου. Παίζουν τις… κουμπάρες μεταξύ τους, έχοντας στο μυαλό του ο καθένας να μη χρεωθεί τον… μουντζούρη, που δεν είναι άλλος από την επιβολή του νόμου, την προστασία της λειτουργίας των πανεπιστημίων μας και όλων γενικά των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

Όπως πρέπει να εξασφαλίζονται όλες οι λειτουργίες της χώρας, από το οικογενειακό άσυλο μέχρι το τελευταίο μαγαζάκι που υπάρχει στην ελληνική επικράτεια. Και αυτό είναι στην απόλυτη ευθύνη της Αστυνομίας και των Εισαγγελικών Αρχών, όλων των υπηρεσιών που έχουν την αρμοδιότητα της εφαρμογής του νόμου για τη λειτουργία της χώρας μας. Το αυτονόητο ζητάτε, θα πουν οι φίλοι αναγνώστες. Και θα έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους. Μόνο που οι διοικούντες, αν και γνωρίζουν ποιο είναι το δίκαιο σε κάθε περίπτωση, όταν η εφαρμογή του έχει στόχο οργανωμένες ομάδες κάνουν τους τυφλούς, σφυρίζουν αδιάφορα, «μακριά από μένα το πικρό ποτήρι».

Αυτό ζούμε για άλλη μια φορά τούτες τις μέρες με την πρωτοβουλία της νέας κυβέρνησης, της οποίας ηγείται ο νικητής των εκλογών της 7ης Ιουλίου, ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, να προχωρήσει στην κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, υλοποιώντας την προεκλογική του δέσμευση.

Λάθος του μεγάλο το ότι κατέθεσε στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο χωρίς προηγουμένως να έχει επιδιώξει κάποια συναίνεση από τα άλλα κόμματα. Χωρίς να έχει συναντηθεί με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, με τον καθένα ξεχωριστά, για να τους εξηγήσει τη ρύθμιση που προτείνει για το άσυλο, ώστε να πάψει να είναι «άσυλο ανομίας», μπλοκάροντας τη λειτουργία των πανεπιστημίων, και να αποφασίσουν ποιες διατάξεις πρέπει να περιέχει ώστε το άσυλο να είναι για την προστασία των φοιτητών και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, και όχι για το «κράτος των μπαχαλάκηδων» και την… ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών, και μάλιστα μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας.

Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να εντάξει κάποιες από τις προτάσεις των άλλων κομμάτων στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, το οποίο… απνευστί συζητήθηκε και ψηφίστηκε από την κυβερνητική παράταξη και την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, με την υπόλοιπη αντιπολίτευση απέναντι και το ΚΙΝΑΛ να επιλέγει το άχρωμο «παρών» – και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα…

Και πλέον η κατάργηση του ασύλου είναι νόμος του κράτους.
Κατά τη συζήτηση που έγινε, ως… αντίδοτο στην κυβερνητική ρύθμιση για το άσυλο, την οποία είχε σημαία του προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πολλοί από την αντιπολίτευση πρότειναν την επιστροφή στον «νόμο Διαμαντοπούλου», με το επιχείρημα ότι έδινε λύσεις και προστάτευε το πανεπιστημιακό άσυλο.

Μα, αν ήταν έτσι, δεν θα χρειαζόταν να φέρει η κυβέρνηση νέο νόμο.
Δυστυχώς, η αλήθεια είναι πολύ πικρή.

Ο «νόμος Διαμαντοπούλου» δεν εφαρμόσθηκε ποτέ. Απόδειξη, το ότι οι «μπαχαλάκηδες» συνέχιζαν ανενόχλητοι από την Αστυνομία το έργο τους και οι έμποροι ναρκωτικών αύξαναν τα κέρδη τους.

Βέβαια, δεν φταίει ο «νόμος Διαμαντοπούλου». Φταίνε όλοι εκείνοι που δεν τον τήρησαν, που δεν αξιοποίησαν τις διατάξεις του. Με όλη την ευθύνη διαχρονικά να ανήκει πρωτίστως στην ηγεσία της Αστυνομίας, που σφύριζε αδιάφορα όταν μπροστά στα μάτια της καταπατιόταν το άσυλο, υπακούοντας προφανώς σε άνωθεν εντολές, «αφήστε τα παιδιά να εκτονωθούν»… Κι αν δεν είναι έτσι, ας δώσουν τα στοιχεία από τις επεμβάσεις της Αστυνομίας στα πανεπιστήμια για την προστασία του ασύλου.

Τα περιμένουμε… Αναλυτικά, όμως…
Το ότι το άσυλο πρέπει να δηλώνει «παρών» δεν το αμφισβητεί κανείς, με πρώτο το «ΠΑΡΟΝ». Με τρόπο, όμως, που θα εξασφαλίζει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, ώστε ο κάθε φοιτητής, χωρίς τον φόβο της «Μπουμπουλίνας», να μπορεί να διαλαλεί τις ιδέες του και να μάχεται για αυτές.

Φωτο: slpress


Σχολιάστε εδώ