Η χώρα πουλάει τις υπηρεσίες της επί πιστώσει…

Η χώρα πουλάει τις υπηρεσίες της επί πιστώσει…

-Δανείζεται για να πληρώσει έξοδα και τόκους 

Υπερπλεόνασμα και ταμειακό έλλειμμα. Μας έκανε εντύπωση γιατί για πρώτη φορά η αξιωματική αντιπολίτευση, με τα πιο επίσημα χείλη, αναφέρθηκε μέσα στη Βουλή στο πραγματικό οικονομικό πρόβλημα της κυβέρνησης, που είναι το ταμειακό έλλειμμα του προϋπολογισμού.

Σε αυτούς που θα ήθελαν να α­ντιληφθούν τη διαφορά προτείνουμε να φέρουν στη μνήμη τους εκείνη τη μικρή αφίσα που βλέπαμε κορνιζαρισμένη πάνω από τα ταμεία τον περιφερειακών καταστημάτων (κυρίως μπακάλικα και μανάβικα). Είναι η περίφημη αφίσα του «ο πωλών τοις μετρητοίς και ο πωλών επί πιστώσει». Ο ένας ζει το αδιέξοδο της ρευστότητας και ο άλλος πλέει στα χρήματα. Η κριτική της αντιπολίτευσης σε αυτό απέβλεπε. Προσοχή, έλεγαν, γιατί αν τα υπερπλεονάσματα δεν αποτυπώνονται και σε πληρωμές, αλλά είναι οφειλές προς το Δημόσιο, τότε ξοδεύοντας φέρνουμε τη χώρα γρηγορότερα στο αδιέξοδο.

Η χώρα πουλάει τις υπηρεσίες της επί πιστώσει. Επιβάλλει φόρους για να καλύψει τις ανάγκες της και χωρίς να εισπράττει, χωρίς να γεμίζει το ταμείο με όσα φιλοδοξεί να εισπράξει, δημιουργεί απαιτήσεις από τους φορολογούμενους, τις οποίες αδυνατούν να πληρώσουν. Και για να καλύψει το υπόλοιπο στη ρευστότητα δανείζεται και περιμένει να εισπράξει φόρους σε καθυστέρηση. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους.

Η Τράπεζα της Ελλάδος σε μηνιαία βάση δημοσιεύει το κλείσιμο του ταμείου. Σε δωδεκάμηνη βάση (Ιανουάριος – Δεκέμβριος) μας δίνει αυτά τα στοιχεία: -1.866 εκατ. ευρώ το 2014 (με δανεισμό 124 εκατ.), -1.571 εκατ. ευρώ το 2015 (με δανεισμό 3.457 εκατ. ευρώ), -2.105 εκατ. ευρώ το 2016 (με δανεισμό 705 εκατ. ευρώ), -3.510 εκατ. ευρώ το 2017 (με δανεισμό 1.073 εκατ. ευρώ) και, τέλος, +10.664 εκατ. ευρώ το 2018 (με δανεισμό 15.613 εκατ. ευρώ). Άρα, όλα τα χρόνια η χώρα δανείζεται για να πληρώσει έξοδα και τόκους.

Καμία χρονιά δεν είχε χρήματα να πληρώσει στο σύνολο μισθούς, συντάξεις λειτουργικά έξοδα (φως, νερό, τηλέφωνο) και τόκους. Πέρυσι μάλιστα, αν δεν μας δάνειζαν, θα μπορούσαμε να πληρώσουμε μόνο το 10% των τόκων. Συμπέρασμα: Ταμειακά η χώρα έχει ανάγκη τους δανειστές όχι για να αποπληρώσει με νέα δάνεια τα παλαιά, αλλά ακόμη και για τους τόκους.

Τι μας λέει όμως το υπουργείο Οικονομικών και τα υπερπλεονάσματα της εκτέλεσης του προϋπολογισμού, που δημιουργούν δυνατότητα δαπανών; Όπως και πάλι ο «πωλών επί πιστώσει» πουλάει, έχει απαιτήσεις (πλεόνασμα), αλλά επειδή δεν έχει ταμείο τον πνίγουν τα χρέη. Συγκεκριμένα: Το 2014 πλεόνασμα 1.872 εκατ. ευρώ (με τόκους 5.569 εκατ. ευρώ), δηλαδή τα πλεονάσματα δεν έφτασαν για να πληρώσουμε τους τόκους, το 2015 είχαμε πλεόνασμα 2.270 εκατ. ευρώ (με τόκους 5.800 εκατ.), το 2016 πλεόνασμα 2.767 εκατ. ευρώ (με τόκους 5.577 εκατ. ευρώ), το 2017 υπήρξε πλεόνασμα 1.940 εκατ. ευρώ (με τόκους 6.208 εκατ. ευρώ) και, τέλος, το 2018 πλεόνασμα 1.000 εκατ. ευρώ (με τόκους 4.676 εκατ. ευρώ). Για το υπουργείο Οικονομικών λοιπόν όχι μόνο υπερπλεονάσματα δεν υπάρχουν, αλλά απαιτείται δανεισμός για να πληρώσουμε τους τόκους και επιπλέον δανεισμός για τα χρεολύσια.

Πώς μοιράζουμε λοιπόν υπεραποδόσεις στα φορολογικά έσοδα; Απλά λογίζονται φόροι που δεν έχουν πληρωθεί. Σημειώνεται ότι στο Δημόσιο οι πολίτες χρωστούν μαζί με πρόστιμα 105 δισ. και περίπου 30 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία, που το Δημόσιο θεωρεί ότι θα εισπράξει με καθυστέρηση.

Η τακτική είναι «ξοδεύω πριν εισπράξω». Πώς πάει η κατάσταση το 2019; Σε σύγκριση με τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου του 2018, από έλλειμμα -98 εκατ. ευρώ αισίως έχουμε φτάσει στο -1.172 εκατ. ευρώ το 2019. Έντεκα φορές μεγαλύτερο και βεβαίως δεν πρέπει να ανησυχούμε…


Σχολιάστε εδώ