Δ. Κωνσταντακόπουλος: Ο πόλεμος Αμερικής – Τουρκίας και η θέση της Ελλάδας
Του
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
www.konstantakopoulos.gr
www.defenddemocracy.press
«Το μυστικό των επιτυχημένων κρατών είναι η ετοιμότητά τους να πολεμήσουν. Είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε με ό,τι έχουμε. Οι εξελίξεις στην αγορά συναλλάγματος δεν έχουν οικονομική βάση και δεν είναι παρά επίθεση στη χώρα. Από τη μία είσαι ένας στρατηγικός σύμμαχος κι από την άλλη σε πυροβολούν στα πόδια. Μπορούμε να το αποδεχθούμε;».
Αυτά είπε ο Ερντογάν στους τούρκους πρέσβεις τη Δευτέρα. Δεν τους είπε «Μνημόνια ή καταστροφή», όπως ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, καταλήγοντας σε Μνημόνια και καταστροφή, όταν η αυτοκρατορία που επιτίθεται τώρα στην Τουρκία κατέστρεψε την Ελλάδα. Δεν ενστάλαξε τρόμο στους υπηκόους του για να δικαιολογήσει τη δική του δειλία και υποτέλεια.
Η αντίσταση έχει κινδύνους και προβλήματα. Ο Ερντογάν μπορεί να υποχωρήσει, να ηττηθεί, να τον ανατρέψουν, να τον σκοτώσουν. Ξέρει όμως ότι συνθηκολογώντας διαρκώς προς όλες τις κατευθύνσεις το τέλος είναι αναπόφευκτο, όπως απέδειξε η Ελλάδα των Μνημονίων.
Επί τουρκοκρατίας, αν παραδινόσουν είχες κάποια ελπίδα για μια έστω άθλια επιβίωση.
Επί χρηματοκρατίας δεν έχεις καμία. Δεν πιάνουν αιχμαλώτους.
Παντού οι Αμερικανοί βρίσκουν δυσκολίες. Μόνο στην Ελλάδα και Αμερικανοί και Γερμανοί δεν βρίσκουν καμιά. Τους τα δίνουμε όλα, δημόσια και ιδιωτική περιουσία, νέους επιστήμονες, καταστρέφουμε για χάρη τους οποιοδήποτε μέλλον. Και τι παίρνουμε, έστω, σε αντάλλαγμα; Απολύτως τίποτα! Τη λεηλασία και καταστροφή του ελληνικού λαού, συν νέους κινδύνους ασφαλείας.
Τουρκία και Αμερική – Ισραήλ σε θέσεις μάχης
Ξέρει ο Ερντογάν ότι μπορεί να χάσει, προτιμά έναν συμβιβασμό, ξέρει όμως ότι αν δεν είναι έτοιμος να πάει μέχρι τέλος θα τον λιώσουν και αυτόν και τη χώρα του. Τον είδε άλλωστε τον Χάρο με τα μάτια του το 2016. Στο τσακ τη γλίτωσε, γιατί τον ειδοποίησε η Μόσχα ότι οι σύμμαχοί του στο ΝΑΤΟ του έκαναν πραξικόπημα! Συμμαχία να σου πετύχει.
Μέχρι τώρα επέλεξε να αρνηθεί την «αγία» τριάδα (αύξηση επιτοκίων, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ΔΝΤ). Δύσκολο βέβαια να του βγει, αν δεν πάει σε έλεγχο ροών κεφαλαίου και πολύ εντονότερη, κρατική ρύθμιση τραπεζών- οικονομίας, που θα τον φέρει σε σύγκρουση με μεγάλο μέρος της μπουρζουαζίας, για την οποία ο ισλαμιστικός εθνικισμός του δεν είναι ίσως έτοιμος.
Πολλά θα εξαρτηθούν από την υποστήριξη που θα του παράσχουν Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Κατάρ αλλά και Γερμανία.
Αν καταφέρει να αποφύγει την «αγία» τριάδα και την κατάρρευση, θα εγκαταστήσει διεθνούς σημασίας νέο υπόδειγμα. Πόσω μάλλον που το θέμα είναι ταυτόχρονα οικονομικό και γεωπολιτικό. Γιατί παρεμβάλλει μεγάλα εμπόδια στη συμμαχία ΗΠΑ – Ισραήλ και Κούρδων, ενώ εφαρμόζει με συνέπεια τα μαθήματα που του δώσαμε εμείς οι Έλληνες με την πολιτική των αγωγών και των S-300, που εμείς αρχίσαμε και την παρατήσαμε στη μέση.
Από την άλλη, αν η Τουρκία καταρρεύσει οικονομικά, μπορεί να γίνει ντόμινο διεθνούς οικονομικής κρίσης, χειρότερης από την ασιατική, να απειλήσει την ΕΕ, να οδηγήσει σε αναζωπύρωση του Προσφυγικού και διάφορες άλλες, επικίνδυνες γεωπολιτικές συνέπειες.
Κανονικά, η «ισορροπία τρόμου» θα ’πρεπε να οδηγήσει σε κάποιας μορφής συμβιβασμό και ίσως να οδηγήσει προσωρινά. Αλλά η κατάσταση δεν είναι κανονική.
Οι Νεοσυντηρητικοί στην επίθεση
Η επέμβαση των Ρώσων στη Συρία το 2015, εν μέρει και ως απάντηση στο αμερικανικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, τροποποίησε ριζικά την παγκόσμια κατάσταση.
Για πρώτη φορά από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την έναρξη των μεσανατολικών πολέμων, ένα καθεστώς που μπήκε στο στόχαστρο επέζησε. Ρωσία και Ιράν απέκτησαν καθοριστικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Τερματίστηκε απότομα η μετά το 1991 περίοδος αμερικανικής – ισραηλινής παντοδυναμίας.
Οι Νεοσυντηρητικοί δεν ήταν έτοιμοι να αποδεχθούν κάτι τέτοιο. Δεν θα έχαναν μόνο μεγάλο μέρος της επιρροής τους στη Μέση Ανατολή, θα ματαιωνόταν επίσης το εν εξελίξει σχέδιο παγκόσμιας επικράτησης. Θα καταδικάζονταν να παρακολουθούν ανήμποροι τη ρωσική στρατιωτική ανάκαμψη και τη θυελλώδη κινεζική οικονομική άνοδο.
Η ετοιμασία της μεγάλης αντεπίθεσης άρχισε ευθύς αμέσως, σε παγκόσμια κλίμακα, τεχνικά και πολιτικά. Περιέλαβε την παρασκηνιακή στήριξη του Τραμπ από τον Νετανιάχου, την εισαγωγή πυρηνικών απειλών και πάρα πολλά άλλα στρατιωτικά και πολιτικά μέτρα, περιλαμβανομένου του πραξικοπήματος του 2016 στην Τουρκία και των δύο ελβετικών διασκέψεων για την Κύπρο, με σκοπό την ταχεία, άμεση μετατροπή του υψίστης στρατηγικής σημασίας νησιού σε πλήρες προτεκτοράτο.
Για την προετοιμασία των νέων μεγάλων πολέμων, για την περικύκλωση των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία και για τον πόλεμο κατά του Ιράν ο έλεγχος της Τουρκίας κατέστη απαραίτητος και φτάσαμε στη σημερινή κρίση. Αν κρίνουμε από τα τελευταία άρθρα του Χάας στο «Politico», του Ρούμπιν στην «Washington Post» και του Ανρι-Λεβί στη «Wall Street Journal», η γραμμή των Νεοσυντηρητικών επικράτησε. Η Τουρκία ανακηρύχθηκε εχθρός, ο Ερντογάν επικηρύχθηκε.
Πριν από δέκα χρόνια αυτό θα σήμαινε το τέλος για τον τούρκο Πρόεδρο. Τώρα δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Πολλά θα εξαρτηθούν από την Τεχεράνη, τη Μόσχα, το Πεκίνο.
Ερντογάν και Ελλάδα
Αντιμέτωπος με την πιθανότητα να πάει στη μητέρα όλων των μαχών, για τον ίδιο και για τη χώρα του, ο Ερντογάν υποτάσσει τώρα τα πάντα στην οργάνωση της άμυνάς του. Ανατρέποντας την πολιτική στο Ουκρανικό, αποκαθιστά τις συγκοινωνίες με την Κριμαία.
Οι σύμβουλοί του φοβούνται -και το λένε- ότι Αμερικανοί και Ισραήλ θα χρησιμοποιήσουν Ελλάδα και Κύπρο εναντίον του, σε ρόλο χρήσιμου ηλίθιου, συμπληρώνοντας έτσι την οικονομική επίθεση κατά της Τουρκίας και με μια στρατιωτική αντιπαράθεση. Το τόνισε επίσης, όσο μπορούσε πιο έντονα, προς τον γράφοντα, σε μια συνέντευξη, και ο Ντογκού Περιντσέκ, «eminence grise» του νεοασιατικού ρεύματος, άτυπος σύνδεσμος με Ντούγκιν, Άσαντ, Ιρανούς και Κινέζους.
Ο Ερντογάν υπολογίζει στο ενδεχόμενο ρήξης με τη Δύση, δεν θέλει να την κατευνάσει, όπως λένε μερικοί, γι’ αυτό προσπαθεί να κλείσει το μέτωπο με την Ελλάδα, απελευθερώνοντας τους δύο στρατιωτικούς. Είναι γελοία η άποψη που διακινούν τα παπαγαλάκια των Αμερικανών, βάσει της οποίας η απελευθέρωση οφείλεται στις ΗΠΑ, που δεν είχαν ούτε τρόπο, ούτε διάθεση/συμφέρον. Ούτε απευθυνόταν στην Ευρώπη, γιατί τότε θα απελευθέρωνε τους δεκάδες Γερμανούς που κρατάει.
Στην Ελλάδα απευθύνεται ο Ερντογάν, με πολύ μελετημένη και με μέγιστο συμβολικό βάρος κίνηση, αφού σχεδιάστηκε να συμπέσει με μία από τις μεγαλύτερες γιορτές των Χριστιανών. Αντιστρέφοντας τρόπον τινά το τρομοκρατικό μήνυμα του Μουσολίνι το 1940 και επιχειρώντας τη δημιουργία ενός πιο ειρηνικού κλίματος.
Η ιδέα ελληνοτουρκικής σύρραξης δεν είναι καινούρια. Κυκλοφορεί στα παρασκήνια της διεθνούς πολιτικής από το 2010, παράλληλα με την επιβολή του πρώτου Μνημονίου. Τότε ο Φρίντμαν, επικεφαλής του Στράτφορ, έγραψε ένα άρθρο, στο οποίο υποστήριζε ότι οι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει ότι η Δύση δεν τους χρειάζεται, κάνοντας μία πρώτη αναφορά στο ενδεχόμενο ελληνοτουρκικής σύρραξης.
Άλλωστε δύο φορές στο παρελθόν μας χρησιμοποίησαν. Το 1921 – 1922 ο Ελληνικός Στρατός έφτασε στα βάθη της Ασίας με προτροπή των Αγγλογάλλων, για να μην πάρει ο Κεμάλ τη Μοσούλη. Το φινάλε παίχτηκε στα νερά της Σμύρνης, με τους ναύτες των καραβιών τους να κόβουν τα χέρια των Ελλήνων που δοκίμαζαν να ανέβουν σε αυτά για να σωθούνε.
Τη δεύτερη φορά η χούντα του Ιωαννίδη, πεισμένη από τους πράκτορες του Κίσινγκερ και άλλων, οργάνωσε το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, νομίζοντας ότι θα προκαλέσει την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Προκάλεσε την «Ένωση» της Άγκυρας με την Κερύνεια και τη Λευκωσία.
Οι πόλεμοι δεν γίνονται στα καλά καθούμενα. Ετοιμάζονται χρόνια και δεκαετίες πριν. Είκοσι χρόνια ετοίμαζαν τον πόλεμο στην Ουκρανία οι Αμερικανοί, πολύ καιρό πριν ξεσπάσουν τα γεγονότα τοποθετούσαν τα πιόνια και τους ανθρώπους τους στο κέντρο της σκακιέρας, που τώρα μετατοπίζεται προς τα νοτιοανατολικά της Ευρώπης.
Και μου φαίνεται ότι τώρα τελευταία ο Άρης όλο και πιο περίεργα κοιτάει τις θάλασσες της Αφροδίτης.
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι μια διεθνής κατάσταση πλήρης κινδύνων, ίσως και ευκαιριών, βρίσκει την Ελλάδα ουσιαστικά χωρίς κράτος και πολιτική τάξη ικανή να υπερασπίσει τα πιο στοιχειώδη εθνικά της συμφέροντα. Ο Θεός να φωτίσει όσους κρατάνε στα αδύναμα χέρια τους τις τύχες του Ελληνισμού.