ΒΑΛΤΕ ΟΛΟΙ ΠΛΑΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΘΕΙ Η ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ!

Ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε κατ’ επανάληψη ζητήσει από την προηγούμενη κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή να εφαρμόσει και στη χώρα μας το αναπτυξιακό μοντέλο της Ιρλανδίας. Το Ντουμπάι στην Ασία και η Ιρλανδία στην Ευρώπη αποτελούσαν τα αξιοθαύμαστα πρότυπα προς μίμηση. Τι ήταν αυτό το μοντέλο ανάπτυξης; Στηριζόταν στη νεοφιλελεύθερη συνταγή που απαιτεί την παραχώρηση αποικιοκρατικών διευκολύνσεων στα επενδυτικά και κερδοσκοπικά κεφάλαια. Σχεδόν μηδενική φορολόγηση των επιχειρηματικών κερδών, πλήρης ελευθερία ίδρυσης και λειτουργίας νέων επιχειρήσεων, κανένας περιβαλλοντικός περιορισμός, εργασιακές σχέσεις ελαστικές και σε βάρος των εργαζομένων και επαχθής έμμεση φορολογία. Δηλαδή, παράδεισος για τους ανά την υφήλιο διαθέτοντες επαρκή κεφάλαια για σταθερή ή πρόσκαιρη τοποθέτηση. Τα κίνητρα, κυρίως τα φορολογικά, ήσαν ισχυρά και τράβηξαν σαν μαγνήτης τους επενδυτές. Έτσι, η φτωχή Ιρλανδία μετατράπηκε ξαφνικά (όπως και το Ντουμπάι) σε «Γη της Επαγγελίας», όπου ρέει μέλι και γάλα!

Και ήρθε η οικονομική κρίση. Ιρλανδία και Ντουμπάι ήρθαν τούμπα με το πρώτο φύσημα του ανέμου. Η θαυμαστή για δεξιούς και σοσιαλιστές σούπερ ανεπτυγμένη Ιρλανδία, απογυμνωμένη από φορολογικά έσοδα και από πλουτοπαραγωγικές πηγές, και με ελάχιστες δημόσιες επιχειρήσεις, όσες είχαν απομείνει από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των αποκρατικοποιήσεων, έφτασε να παρουσιάσει πολύ υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα. Είχε χτίσει την οικονομική της ανάπτυξη στην κινούμενη άμμο της περιφερόμενης κερδοσκοπίας. Κάτι παρόμοιο συνέβη και στο Ντουμπάι. Και εκεί άνθρακες ο νεοφιλελεύθερος… θησαυρός. Τώρα η Ιρλανδία παρουσιάζει έλλειμμα στον κρατικό Προϋπολογισμό πάνω από 12% και μαζί με τη χώρα μας θεωρούνται οι βαριά «ασθενείς» της Ευρωζώνης. Όμως η Μoody’s και οι άλλοι οίκοι βαθμολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας, καθώς και οι αξιωματούχοι της ΕΕ και της ΟΝΕ δεν τη χτυπάνε όπως τη χώρα μας γιατί μέχρι τώρα θαύμαζαν τις «έξοχες» αναπτυξιακές της επιδόσεις. Και αν χτυπήσουν την Ιρλανδία, είναι σαν να χτυπάνε το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο. Και κάτι τέτοιο δεν είναι ανεκτό από την οικονομία της ελεύθερης (ασύδοτης) αγοράς και από τις δυνάμεις που πατρονάρουν τη διακίνηση του κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Το είδωλό τους αυτοί δεν μπορούν να το γκρεμίσουν, γιατί τότε θα είναι σαν να πυροβολούν τον θεό τους: το εύκολο κέρδος σε περιβάλλον ασυδοσίας και τη μετατροπή ελεύθερων και ανεξάρτητων χωρών σε νέου τύπου αποικίες, όπου το κερδοσκοπικό κεφάλαιο θα μπορεί χωρίς κανέναν περιορισμό να αναπτύσσει την «αγαθοποιό» δραστηριότητά του, επ’ ωφελεία τάχα του κοινωνικού συνόλου! Άλλωστε αυτή είναι η βασική φιλοσοφία του νεοφιλελεύθερου νεοκαπιταλισμού. Η ωραιοποίηση της ληστείας των εργαζομένων και γενικά των αδύναμων πολιτών! Πεινασμένοι όλου του κόσμου, χορτάστε με τα επικοινωνιακά τρικ!
Παρά τα υψηλά της ελλείμματα και τον ταχύτατα αυξανόμενο δανεισμό της, η Ιρλανδία εξακολουθεί να παραμένει στον ανώτατο βαθμό πιστοληπτικής ικανότητας (ΑΑΑ+) και να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των αγορών. Και πάλι αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού. Αυτήν τη φορά όμως από την ανάποδη. Την κυβέρνησή της τη θαυμάζουν οι αγορές, οι τραπεζίτες, οι «λογιστές των Βρυξελλών» και κάθε αντιδραστικό και αντιλαϊκό στοιχείο. Τη θαυμάζουν γιατί έχει την τόλμη να λάβει εξοντωτικά μέτρα σε βάρος του εργαζόμενου λαού. Και τη θεωρούν και τώρα πρότυπο χώρας αφοσιωμένης στις επιταγές της αγοράς και των κερδοσκόπων επενδυτών. Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της Ιρλανδίας για τη μείωση του ελλείμματος. Έτσι, για να γνωρίζουμε τι μας περιμένει κι εμάς. Γιατί και η δική μας σοσιαλιστική κυβέρνηση τελικά, για να εξευμενίσει τις αγορές, θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιρλανδίας. Άλλωστε καταντήσαμε έρμαιο των αγορών. Και οι «Financial Times» κάλεσαν την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία να ακολουθήσουν το ιρλανδικό παράδειγμα. Ιδού τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της Ιρλανδίας:
α) Μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα και πάγωμα των συντάξεων τουλάχιστον μέχρι το 2014. Το ποσοστό μείωσης των μισθών ξεκινάει από 5% για αποδοχές μέχρι 30.000 ευρώ ετησίως και φτάνει μέχρι 15% για αποδοχές που υπερβαίνουν τις 200.000 ευρώ.
β) Μείωση των επιδομάτων ανεργίας, πτυχίου και ειδικών προσόντων και οικογενειακών βαρών (παιδιών).
γ) Μείωση των δαπανών για την εκπαίδευση, την έρευνα και την επιμόρφωση.
δ) Μείωση των δαπανών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ασφαλισμένων στο Δημόσιο, με αύξηση των ποσοστών συμμετοχής τους στη δαπάνη.
ε) Αύξηση κατά έναν χρόνο του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης (από τα 65 στα 66 χρόνια) με ανώτατο όριο συνταξιοδότησης τα 70 χρόνια. Για τον υπολογισμό της σύνταξης θα λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος των μισθών όλων των ετών υπηρεσίας και όχι ο τελευταίος προ της συνταξιοδότησης μισθός.
στ) Παράλληλα με τα… φιλολαϊκά αυτά μέτρα διατηρούνται οι φοροαπαλλαγές προς τις επιχειρήσεις για τρία ακόμη χρόνια και παραμένει σταθερός ο πολύ χαμηλός συντελεστής (12,5%) επί των καθαρών κερδών των επιχειρήσεων!
ζ) Για την τόνωση της ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών και ως μέτρο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μειώνεται ο συντελεστής του ΦΠΑ κατά μισή μονάδα, δηλαδή από 21,5% στο 21%. Και προφανώς για τον ίδιο σκοπό μειώνεται και ο φόρος κατανάλωσης στα οινοπνευματώδη ποτά, για να αυξηθεί η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών! Να μεθάνε με λιγότερα έξοδα και να μην αντιλαμβάνονται επαρκώς τις επιπτώσεις από τα μέτρα της κυβέρνησης
η) Τέλος, για την ικανοποίηση των αυτοκινητοβιομηχανιών, που περνάνε σοβαρή κρίση, μειώθηκαν τα τέλη ταξινόμησης των καινούργιων αυτοκινήτων και επιβλήθηκε φόρος στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Από την παράθεση των παραπάνω μέτρων προκύπτει ότι οι «έχοντες» δεν κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην τάχα πανεθνική προσπάθεια για τη δημοσιονομική εξυγίανση και για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης. Οι επιχειρήσεις, οι offshore εταιρείες, οι μεγάλες κινητές και ακίνητες περιουσίες και οι υψηλότατες αποδοχές των προνομιούχων παρέμειναν, δυστυχώς, στο απυρόβλητο!
Οι εισοδηματικά μικρομεσαίοι πολίτες (φορολογούμενοι, μισθωτοί και συνταξιούχοι) κλήθηκαν να πληρώσουν τον λογαριασμό. Γι’ αυτό και η ικανοποίηση των αγορών και των αξιωματούχων της EE και της ΟΝΕ ήταν μεγίστη και η Ιρλανδία και η κυβέρνησή της έγιναν και πάλι αντικείμενο θαυμασμού για τη γενναιότητα να χτυπήσουν τους αδύναμους πολίτες μόνον! Ο υπουργός των Οικονομικών της Ιρλανδίας, ανακοινώνοντας τα μέτρα αυτά, δήλωσε ότι με την αυστηρή εφαρμογή τους ελπίζει ότι η χώρα του μέχρι το 2014 θα καταφέρει να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα στο επιθυμητό όριο του 3%. Τα μέτρα όμως προκάλεσαν την αγανάκτηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και τη σφοδρότατη αντίδραση των εργατικών συνδικάτων, όπως είναι φυσικό, καθώς εισάγουν μια πολιτική μονομερούς λιτότητας, σε βάρος μόνον των μισθωτών. Με κοινή ανακοίνωσή τους τα συνδικάτα χαρακτηρίζουν τον Προϋπολογισμό του 2010 άδικο Προϋπολογισμό μονομερούς λιτότητας και τον πλέον ανάλγητο από τους Προϋπολογισμούς της δεκαετίας. Και τονίζουν ότι είναι κάτι περισσότερο από το πρώτο βήμα για να μπουν οι εργαζόμενοι σε μια επαχθή περίοδο, που θα κρατήσει τουλάχιστον τρία ακόμη χρόνια. Πάντως πολλοί οικονομολόγοι και οικονομικοί αναλυτές προβλέπουν ότι τα μέτρα αυτά, όταν αρχίσει η εφαρμογή τους με τον ερχομό της νέας χρονιάς (2010), πιθανότατα θα πυροδοτήσουν εκτεταμένες απεργιακές κινητοποιήσεις και η δυσαρέσκεια εναντίον της κυβέρνησης θα ενταθεί. Θα πρέπει ακόμη να σημειώσουμε ότι σε όλα σχεδόν τα κράτη έχουν εξαγγελθεί μέτρα ίσως ηπιότερα από αυτά της Ιρλανδίας, αλλά εξίσου εξοντωτικά για τους εργαζομένους και γενικά για τους χαμηλοεισοδηματίες. Και έχω την πεποίθηση ότι η παρούσα κρίση εξαρχής εκεί απέβλεπε. Στην εξασθένηση της θέσης των εργαζομένων και στη συνέχεια στην καθυπόταξή τους στις αποφάσεις των κατεστημένων συμφερόντων, που επιδιώκουν να γίνουν κυρίαρχα και να βαφτιστούν «εθνικά συμφέροντα», που πάντα ο λαός είναι εθνική ανάγκη να τα υπηρετεί.
Η σημερινή μας παρουσίαση έχει στόχο να μας δείξει τι περιμένει τον λαό της Ελλάδας και όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς τα χρόνια που έρχονται… Απλώς πήραμε ως παράδειγμα τα μέτρα που υποχρεώθηκε να λάβει η κυβέρνηση της Ιρλανδίας. Και εδώ τα ίδια και ίσως και χειρότερα θα συμβούν. Οι λαοί είναι όμηροι της θέλησης των αγορών, που στέλνουν τελεσίγραφα με αναιδείς απαιτήσεις. Και η ΕΕ και η ΟΝΕ όχι μόνον ανέχονται αυτήν την εξευτελιστική για τα κράτη μέλη κατάσταση, αλλά και την υποδαυλίζουν. Το χρήμα και ο πλούτος πέρασαν στα χέρια των κερδοσκόπων των αγορών και έτσι έγιναν δυνάστες των λαών, αφού κατάφεραν με τη διαπλοκή να καταστήσουν υποχείριά τους τις κυβερνήσεις. Και συνεχώς οι κυβερνήσεις μας, πιεζόμενες, μας ζητάνε να βάζουμε πλάτη για να διατηρηθεί η αισχροκέρδεια των αγορών και η παντοδυναμία τους. Αυτά που συμβαίνουν σήμερα οδηγούν σε έναν νέο Μεσαίωνα.


Σχολιάστε εδώ