επικαιρότητα
1 Στη λίστα του «άξονα του κακού» που είχε ανακοινώσει ο Πρόεδρος Μπους στα πρώτα χρόνια της θητείας του και για να δικαιολογήσει την τυχοδιωκτική πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή είχαν γραφεί τέσσερα κράτη: Αφγανιστάν, Ιράκ, Ιράν και Βόρεια Κορέα. Το Ιράκ το διέλυσε η εισβολή των αμερικανών και των βρετανών συμμάχων τους. Εκεί τα πετρέλαια ήταν (και θα είναι) τα πλούσια λάφυρα. Στο Αφγανιστάν η εισβολή αμερικανικών και νατοϊκών δυνάμεων δεν κατάφερε να κατακτήσει ολόκληρη τη χώρα και να εξοντώσει τον Μπιν Λάντεν και τους «θρασείς» Ταλιμπάν. Περιορίστηκαν οι εισβολείς στην κατάκτηση μιας μικρής περιοχής γύρω από την πρωτεύουσα της χώρας, την Καμπούλ, όπου και εγκαταστάθηκε η κατοχική κυβέρνηση. Το μεγαλύτερο μέρος της χώρας είναι στα χέρια των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα. Σιωπηλά από τον «άξονα του κακού» διεγράφη η Βόρεια Κορέα, γιατί εκεί υπάρχει το πυρηνικό οπλοστάσιο και επιπλέον δεν υπάρχουν πετρέλαια. Εσχάτως ο «άξονας του κακού» περιορίστηκε με τη διαγραφή και του Ιράν. Εκεί υπάρχουν πολλά πετρέλαια, αλλά ο Μπους δεν μπόρεσε να βρει συμμάχους για να χτυπήσει. Ο Ομπάμα, υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος, αποφάσισε να περιορίσει ακόμη πιο πολύ τον «άξονα του κακού», ώστε στη λίστα να παραμείνει μόνο το Αφγανιστάν. Εκεί, λέει, θα κλιμακώσει τον πόλεμο, με ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων και θα καλέσει και τις χώρες του ΝΑΤΟ να κάνουν το ίδιο. Ατυχής η απόφαση του Ομπάμα. Γιατί η νίκη των Αμερικανών στο Αφγανιστάν είναι παντελώς απίθανη. Αν ο Ομπάμα τελικά εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ και ρίξει το βάρος του στον πόλεμο κατά των Ταλιμπάν, οι Αμερικανοί θα γνωρίσουν μεγάλη ήττα και άλλη μια ξεφτίλα στη Μέση Ανατολή. Απλώς, με τα καμώματά του αυτά δείχνει να δικαιώνει τις επιλογές του Μπους, όπως έπραξε και κατά την προ ολίγων ημερών επίσκεψή του στο Ισραήλ. Έτσι όπως το πάει ο Ομπάμα, οι Ρεπουμπλικάνοι και ο υποψήφιός τους, ο Τζον ΜακΚέιν, πανηγυρίζουν και ανοίγουν σαμπάνια. Οι Αμερικανοί δυσαρεστήθηκαν με την αλλαγή πλεύσης του Δημοκρατικού υποψηφίου και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειξαν ένα προβάδισμα του Ομπάμα κατά 4,5 μονάδες έναντι του ΜακΚέιν, ενώ πριν από έναν μήνα προηγείτο με 15 μονάδες διαφορά!
2 Ο υποσιτισμός φαίνεται ότι θα αποτελέσει τη μελλοντική μάστιγα του ταλαιπωρημένου πλανήτη μας. Μετά την Ασία έχουμε και τον υποσιτισμό της Αφρικής. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ υπολογίζουν ότι 14 εκατομμύρια άνθρωποι στην ανατολική Αφρική υποσιτίζονται και έχουν απόλυτη ανάγκη έκτακτης βοήθειας σε τρόφιμα. Οι πληθυσμοί της Κένυας, της Αιθιοπίας, της Ουγκάντας, της Σομαλίας και του Τζιμπουτί οδηγούνται ταχέως στον λιμό και την έσχατη ένδεια, προειδοποιεί ο ΟΗΕ και απευθύνει έκκληση για δωρεάν βοήθεια σε τρόφιμα. Και δεν είναι μόνον η ανομβρία που έχει μειώσει τη γεωργική παραγωγή. Είναι και η αύξηση των τιμών των σιτηρών κυρίως, που αποτελούν το βασικό είδος διατροφής των φτωχών πληθυσμών της Αφρικής. Οι τιμές του σταριού και του καλαμποκιού έχουν υπερδιπλασιαστεί κατά τους τελευταίους 12 μήνες. Έτσι, οι Αφρικανοί, που με το εξευτελιστικό εισόδημα που καταφέρνουν με πολλά βάσανα να εξασφαλίσουν, δεν είναι πλέον σε θέση να προμηθευτούν τα προς το ζην αναγκαία και μοιραία οδηγούνται στον υποσιτισμό. Και για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση αυτή καταφεύγουν στον περιορισμό των γευμάτων, σταματούν τα παιδιά τους από το σχολείο και οι πλέον δυστυχείς πουλάνε και κανένα παιδί τους για να διαθρέψουν τα υπόλοιπα. Έσχατη εξαθλίωση! Η Αιθιοπία είναι η χώρα που έχει πληγεί βάναυσα από τον υποσιτισμό. Οι υπηρεσίες του ΟΗΕ υπολογίζουν ότι εκεί οι υποσιτιζόμενοι φτάνουν περίπου στα 10 εκατομμύρια. Μετά έρχεται η Σομαλία με 2,5 εκατομμύρια πεινασμένους. Η παροχή δωρεάν βοήθειας από τα πλούσια κράτη μπορεί να ανακουφίζει από την πείνα, δεν αποτελεί όμως τη λύση του προβλήματος. Ανακουφίζει από τα αποτελέσματα, δεν χτυπάει όμως τα αίτια που προκαλούν τον υποσιτισμό. Και όπως επισημαίνουν ανώτερα στελέχη του ΟΗΕ και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, που αγωνίζονται με συγκινητική ευαισθησία να προσφέρουν βοήθεια στους εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας, η χρόνια ασιτία είναι αναμενόμενη σ’ έναν κόσμο ακραίων ανισοτήτων πλούτου και ευκαιριών. Αυτά μπορούν να καταπολεμηθούν; Ασφαλώς όχι με νεοφιλελεύθερα «αναπτυξιακά» μοντέλα.