ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ…

Στο ασφαλές αυτό συμπέρασμα οδηγούμαστε από το γεγονός της μεθοδευόμενης όξυνσης στην πολιτική αντιπαράθεση των δύο κομμάτων, μια όξυνση η οποία κλιμακούμενη οδηγεί στην αδιαλλαξία και εκείθεν σε επικίνδυνη πόλωση.

Πολλοί διερωτώνται μήπως αυτό αποτελεί εσκεμμένη στρατηγική, ώστε να αποπροσανατολίσουν τον λαό από τα καθημερινά του προβλήματα.

Με τα εθνικά θέματα (Κύπρος, Αιγαίο, Σκοπιανό) χαίνουσες πληγές των οποίων αφού δεν επιδιώκουμε την ίαση, οδηγούνται σε προϊούσα σήψη. Με τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα (ανεργία, ακρίβεια) να γίνονται δυσβάστακτα για τη μέση ελληνική οικογένεια. Με την πλημμελή λειτουργία των θεσμών του πολιτεύματος, μια πλημμέλεια που διευκολύνει ακόμη και την κατασκοπία, η οποία κλονίζει το αίσθημα της ασφάλειας των πολιτών και υπονομεύει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Με όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα προβλήματα αποτελεί ανεπίτρεπτη πολυτέλεια η επιλογή της όξυνσης.

Διερωτάται κανείς, έλειψε το αίσθημα εθνικής και πολιτικής ευθύνης; Αναλογίζονται ότι η πολιτική αδιαλλαξία οδηγεί την κοινωνική και εθνική συνοχή σε κρίση και όταν συμπέσει αυτή η κρίση με δυσάρεστες εξελίξεις τόσο στον εθνικό μας περίγυρο όσο και στα εθνικά μας θέματα, θα είμαστε σε αδυναμία να τις ελέγξουμε; Με ποιες ηθικές και οικονομικές προϋποθέσεις θα αντιμετωπίσει το έθνος αυτές τις αρνητικές εξελίξεις; Με ποια σύμπνοια και με ποια συνοχή; Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση οφείλουν να σκύψουν με αίσθημα υψηλής πολιτικής ευθύνης επάνω στα μείζονα αυτά προβλήματα, για τα οποία είναι και οι δύο συνυπεύθυνες, αφού έχουν συμβάλει στη διαμόρφωσή τους με την προδιαχείριση η μια πλευρά και τη διαχείριση η άλλη. Ο λαός δεν θα παραμείνει άπελπις θεατής.