Πολιτική δολοφονία εν ψυχρώ ο θάνατος του Μιλόσεβιτς

«Δολοφονήθηκε, δεν πέθανε. Δολοφονήθηκε. Υπάρχει δολοφονία» δήλωσε και ο Μάρκο Μιλόσεβιτς, γιος του εκλιπόντος ηγέτη. «Ο σύζυγός μου δολοφονήθηκε από το Δικαστήριο της Χάγης. Το έκαναν γιατί είχαν πρόβλημα. Απέμεναν μόνο 37 ώρες μέχρι το τέλος της ακροαματικής διαδικασίας και δεν είχαν βρει τίποτα για να τον καταδικάσουν» δήλωσε και η χήρα του, Μίρα Μάρκοβιτς, στη ρωσική εφημερίδα «Βιτσέρνιε Νόβοστι».

Το Δικαστήριο της Χάγης τον άφησε να πεθάνει παρ’ όλο που οι πάντες γνώριζαν πως ήταν άρρωστος» δήλωσε στη γαλλική «Μοντ» ο Ζόραν Αντζέλκοβιτς, γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Σερβίας. «Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς προσέλαβε τώρα μυθικές διαστάσεις» πρόσθεσε.

«Η Δύση τον σκότωσε, εμείς όμως πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτόν» δήλωσε στον βρετανικό «Γκάρντιαν» ο συνταξιούχος Στέπαν Βούγιτς.

Θάνατος από φάρμακο

Το συγκλονιστικό όμως είναι πως η νεκροψία απέδειξε ότι όντως το φάρμακο Ριφαμπισίν, το οποίο εξουδετερώνει την επίδραση των φαρμάκων κατά της υπέρτασης, βρέθηκε στο αίμα του νεκρού! Οι καταγγελίες του Μιλόσεβιτς αποδείχθηκαν απολύτως βάσιμες! «Γνωρίζουμε ότι αυτή ήταν η αιτία του θανάτου του, και κανείς δεν μπορεί να πει ότι επρόκειτο για φυσικό θάνατο» υπογράμμισε χωρίς ενδοιασμούς σχολιάστρια-δικηγόρος του ολλανδικού τηλεοπτικού δικτύου NOS.

Με γκεμπελική θρασύτητα, η εισαγγελέας του ανυπόληπτου αυτού δικαστηρίου Κάρλα ντελ Πόντε, την οποία ο σερβικός Τύπος έχει χαρακτηρίσει «δεσμοφύλακα ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης», προσπάθησε ανεπιτυχώς να προωθήσει την άποψη ότι ο Μιλοσέβιτς… αυτοκτόνησε, επιχειρώντας να συγκαλύψει τόσο τις εγκληματικές ευθύνες του δικαστηρίου για την ανεπαρκή ιατρική φροντίδα της υγείας του Μιλόσεβιτς όσο και τους πιθανούς δολοφόνους που έδρασαν εντός του πεδίου ευθύνης του.

Ακόμη και η αμερικανική εφημερίδα «Χέραλντ Τρίμπιουν» απέρριψε αυτόν τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι «οι σκεπτικιστές επισημαίνουν πως το Ριφαμπισίν είναι μια δύσκολη ουσία για να τη χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε κρυφά, δεδομένου ότι τα αποτελέσματα της χρήσης της ποικίλλουν και επιπλέον βάφει κόκκινα τα ούρα», άρα είναι αδύνατον να περάσει απαρατήρητη η χρήση της.

Ιατρική «εκτέλεση»

Ανατριχιαστικά είναι τα στοιχεία που αποδεικνύουν την επίμονη μεθόδευση της «ιατρικής εκτέλεσης» του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς από το Δικαστήριο της Χάγης, με τρόπο που να φανεί ως δήθεν «θάνατος από φυσικά αίτια». Ανεξάρτητοι γιατροί που εξέτασαν τον Μιλόσεβιτς τους τελευταίους μήνες διαπίστωσαν ελλιπέστατη, ανεπαρκή ιατρική φροντίδα και πρότειναν εξετάσεις, διακοπές της δίκης και άλλα μέτρα, τα οποία το δικαστήριο απέρριψε, αποκαλύπτοντας τους πραγματικούς σκοπούς των δικαστών.

«Η ιατρική του κατάσταση δεν ήταν καλή. Ζητήσαμε ως εκ τούτου να διενεργηθούν πρόσθετες εξετάσεις, ώστε να εκτιμήσουμε την κατάσταση της καρδιάς του, όμως αυτές οι εξετάσεις δεν έγιναν ποτέ» δήλωσε η κορυφαία γαλλίδα καρδιολόγος Φλοράνς Λεκλέρκ, η οποία εξέτασε τον Μιλόσεβιτς περίπου τρεις ώρες τον Νοέμβριο. «Ο Μιλόσεβιτς δεν παρουσίαζε οποιοδήποτε κλασικό σύμπτωμα καρδιοπάθειας όπως π.χ. πόνου στο στήθος. Όταν άκουσα ότι η νεκροψία κατέληξε στη γνωμάτευση της ανακοπής καρδιάς, έμεινα κατάπληκτη» πρόσθεσε.

«Κάθε φορά που τον έβλεπα, η κατάστασή του είχε επιδεινωθεί περισσότερο. Δεν νομίζω ότι του έκαναν τη δέουσα θεραπεία» δήλωσε και ο επίσης Γάλλος Πατρίκ Μπαριό, πρώην στρατιωτικός γιατρός, ο οποίος εξέτασε πολλές φορές τον σέρβο Πρόεδρο.

Ο Μπαριό αποκάλυψε επίσης ότι τελευταία ο Μιλόσεβιτς του τηλεφωνούσε συχνά «εξαιρετικά ανήσυχος για την πίεσή του και με πολύ έντονες ανησυχίες, αν οι δεσμοφύλακες του έδιναν τα σωστά χάπια».

Η τελευταία φάση

Στις 4 Νοεμβρίου, καθώς η κατάσταση της υγείας του Μιλόσεβιτς είχε επιδεινωθεί, το δικαστήριο επέτρεψε να εξεταστεί από την προαναφερθείσα καρδιολόγο Λεκλέρκ, τη ρωσίδα καθηγήτρια της ιατρικής Μαργαρίτα Σουμίλινα, αγγειολόγο, και τον σέρβο ωτορινολαρυγγολόγο Βούκασιν Άντριτς.

«Η καρδιακή κατάστασή του ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εκτιμηθεί» δήλωσε η Λεκλέρκ, στην οποία οι αξιωματούχοι της φυλακής αρνήθηκαν να δείξουν υπερηχογραφήματα που υποτίθεται πως είχαν γίνει, διαβεβαιώνοντάς την προφορικά ότι ήταν «φυσιολογικά», γεννώντας της φυσικά υποψίες για το αντίθετο.

Η Ρωσίδα και ο Σέρβος κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα προβλήματα ακοής του Μιλόσεβιτς, με συνεχείς θορύβους, ήταν «συμπτώματα διαταραγμένης εγκεφαλικής κυκλοφορίας εξαιτίας της υπέρτασης». Συνέστησαν διακοπή της δίκης για έξι εβδομάδες και ειδική αγωγή «για να ελαττωθούν ή τουλάχιστον να σταθεροποιηθούν τα συμπτώματα».

Η Σουμίλινα έκρινε «ακατάλληλη» την αγωγή που ακολουθούσαν οι γιατροί του δικαστηρίου και πρότεινε δίμηνη θεραπεία του Μιλόσεβιτς στη Μόσχα. Το δικαστήριο απέρριψε όλα αυτά τα ιατρικά αιτήματα. Στις 20 Δεκεμβρίου, ακόμη και οι δύο διορισμένοι από το δικαστήριο και εναντίον της θέλησης του Μιλόσεβιτς δικηγόροι «υπεράσπισης» υποστήριζαν το αίτημα για διακοπή της δίκης και δίμηνη μεταφορά του στη Ρωσία.

Η Μόσχα, εννοείται, έδωσε όλες τις διαβεβαιώσεις επιστροφής του Μιλόσεβιτς στη φυλακή της Χάγης μετά τη θεραπευτική αγωγή. Τον Ιανουάριο του 2006 η πίεση του Μιλόσεβιτς άρχισε να εκτοξεύεται σε προθανάτια επίπεδα: 26 η «μεγάλη», 18 η «μικρή»! Ούτε τότε υποχώρησαν όμως οι δικαστές-εκτελεστές. Στις 23 Φεβρουαρίου απέρριψαν οριστικά και επίσημα το αίτημα για μεταφορά του Μιλόσεβιτς στο νοσοκομείο.

Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Μιλόσεβιτς βρέθηκε νεκρός. Το έγκλημα είχε ολοκληρωθεί…

Στόχος η ολοκληρωτική υποταγή

Εύλογη η απορία: τι κέρδος έχουν οι αμερικανονατοϊκοί επιδρομείς από τον θάνατο του Μιλόσεβιτς, αφού έτσι κι αλλιώς τον είχαν εξουδετερώσει πολιτικά; Εύκολη η απάντηση: το τελειωτικό τσάκισμα της αντίστασης εκείνων των σερβικών κύκλων που δεν έχουν υποκύψει.

Στο Βελιγράδι υπάρχει πλέον μια πλήρως αμερικανόδουλη ηγεσία. Τόσο ο Πρόεδρος Μπορίς Τάντιτς όσο και ο διαρκώς πιο υποτελής πρωθυπουργός Βόισλαβ Κοστούνιτσα είναι έτοιμοι να συμφωνήσουν όχι μόνο στην παράδοση στη Χάγη του στρατιωτικού και του πολιτικού ηγέτη των Σερβοβόσνιων, Μλάντιτς και Κάρατζιτς, αλλά και στην ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, με αντάλλαγμα τα λεφτά που έχει υποσχεθεί να τους δώσει η ΕΕ.

Η ύπαρξη εν ζωή του Μιλόσεβιτς και το γεγονός ότι μόνος του, αν και άρρωστος, αντιμετώπιζε επί τέσσερα χρόνια τους εγκάθετους δικαστές, έχοντάς τους κατατροπώσει σε νομικό επίπεδο, ενίσχυε ψυχολογικά τις πατριωτικές δυνάμεις της Σερβίας, που τον είχαν ως σύμβολο αναφοράς. Ακριβώς η στάση του Μιλόσεβιτς ενίσχυε τις δυνάμεις στη Σερβία που προστατεύουν τον Μλάντιτς και τον Κάρατζιτς, καθιστώντας πολιτικά επικίνδυνη την επιθυμητή νέα προδοσία των Τάντιτς και Κοστούνιτσα.

Η προ τριετίας, άλλωστε, εκτέλεση του τότε πρωθυπουργού Ζόραν Τζίντζιτς, «κραγμένου» ως πράκτορα των Αμερικανών που είχε παραδώσει στους Αμερικανονατοϊκούς τον Μιλόσεβιτς, λειτουργούσε ως αποτρεπτικό μήνυμα για τους επίδοξους νέους «προδότες».

Οδηγώντας στον τάφο τον Μιλόσεβιτς, οι Αμερικανονατοϊκοί ελπίζουν βάσιμα πως θα σπάσουν το ηθικό των σέρβων εθνικιστών και θα ενισχύσουν τους ανθρώπους τους, οι οποίοι έτσι θα τολμήσουν να ξεπουλήσουν το Κόσοβο και να παραδώσουν τον Μλάντιτς και τον Κάρατζιτς. Σύντομα θα αποδειχθεί αν έχουν δίκιο.